camlar uzun gecelere açılırdı, bakardık!
yorgun göğü savuran bir kuşun ayrıntısı,
düşerdi içimize yeni bir kalabalık,
aramızda kalırdı güllerin bulanması
nelerden biliyorduk! belki de kendimizden,
bir çiçeği kuşanmak gözden uzak oldukça
güller birer sitemdi, göğsümüzden geçerken
ranzalara çizilen mavi atlıkarınca
gökle oyalanırdı her suskun çocuk,
yağmurlu koğuşlara ilk kez girerdi gece,
yataklarımızda beyaz yalnızlıklar bulurduk;
kimler için susardık yatmadan önce?
Bu yorum yazar tarafından silindi.
YanıtlaSil